Het WEESPERZIJDEFESTIVAL

Wat weet ik er nog van door Joke Krull

Sinds 1996 vieren de bewoners van de Weesperzijdestrook het Weesperzijdefestival. Bij dit zelfgeorganiseerde festival voor alle leeftijden is er ruimte voor muziek, dans en performances van buurtgenoten. Er zijn buurtwandelingen met uitleg over de buurtgeschiedenis.
De 1e afsluiting in 1996 nam het Monsterverbond voor zijn rekening, zij zaten toen in de Schollenbrugstraat.

De prachtige lelie op de Amstel was het begin van de afsluitingen op de Amstel.

Het festival is in alle jaren door steeds bemand door vele vrijwilligers, zowel de organisatie als op de dag zelf. De optredens en presentaties werden verzorgd door getalenteerde buurtbewoners. Informatie door Stadsdeel, Brandweer, Politie, Dierenambulance en Woningcorporaties behoorde tot de Informatiemarkt, die ook deel uit maakten van het voorprogramma van het Festival. De kraampjes werden later omgebouwd tot eetkraampjes en bemand door de restaurants uit de buurt.

Lees “Het WEESPERZIJDEFESTIVAL” verder

De (O)verhaal

Uit een familie album kwam een kopie van een smoezelige foto van de familie voor de bakkerij aan de Amsteldijk. En later via zijn vader en een oud oud tante uit Amerika, werd een foto van de familie doorgemaild, die voor hun huis op de Weesperzijde poseerden. Het was nooit bekend geweest dat rond 1900, door het grote kindertal de gezinsleden aan beide kanten van de Amstel woonde.

En er kwam meer. Die tante had ook verhalen uit die tijd, over de Amstel en Weesperzijde. In Californië in La Selva Beach opgetekend door een oud oud oom. De titel luidt: De OVERHAAL.

Laten we beginnen met de vertelling van die oom, dan wordt duidelijk wat een overhaal is. De oorspronkelijke tekst is zoveel mogelijk aangehouden.

De ‘overhaal’ rond 1900. Op de achtergrond is de Nieuwe Amstelbrug in aanbouw.

Gebruikmaken van een overhaal was tot de eerste helft van vorige eeuw een gewone gang van zaken. De verteller heeft bijna vijftig jaar aan de oever van zijn geliefde Amstel gewoond. Zijn vader had er een bakkerij, die toen al meer dan 200 jaar oud was, in 1844 gekocht. Met enig recht stelt hij dat de Amstel met de familie verbonden is. 

In het midden van de 19de eeuw was er in de buurt van de bakkerij een overhaal, die naast zijn roeien ook thee en koffie verkocht en waarvan de zoon notaris was. Bij het steigertje waar hij zijn bootje aanlegde stond een bord. “Hier zet men thee, koffie en over. En mijn zoon is notaris.”

Lees “De (O)verhaal” verder

Het is veranderd

Varend op de Amstel zie je aan wat takjes of een lege fles dat de rivier langzaam in de richting van het IJ stroomt. Een zoektocht naar de bron levert geen spektakel op. De samenkomst van de Drecht en Kromme Mijdrecht wordt als beginpunt beschouwd en de grachten van Amsterdam vormen de delta. De rivier die de stad haar naam bezorgde loopt ongeveer parallel aan de kustlijn. Wat is dat een verschil met de Nijl, de langste rivier van de wereld. 

AMSTEL
De Amstel in 2019

Wolf Waterman woont in één van de zijstraten van de Weesperzijde en kan de beide rivieren en culturen met elkaar vergelijken. In een doodlopende straat in Luxor heeft hij zijn andere huis staan. Hij is sociaal zeer betrokken bij zijn woonbuurten en de maatschappelijke veranderingen. Het wel en wee in Luxor gaat hem ook aan zijn hart. Zijn huis in Egypte telt zes appartementen en wordt beheerd door twee broers. De beide mannen kunnen er, met hun gezinnen er op die manier, gratis wonen. Er gaat een kleine geschiedenis aan vooraf.

Waterman, geïnteresseerd in oudheden, bracht jaren geleden een bezoek aan het land van de farao’s. Tijdens een tocht over de Nijl met een felucca, het traditionele zeilschip, raakte hij aan de praat met één van de schippers over het leven en de ontplooiingskansen. Waterman had een betere toekomst voor de schippers voor ogen, kwam terug en hij ondersteunde met zijn reizen en zeiltochten over de Nijl de ondernemende broers met de start van een eigen bedrijf. Van het geld dat ze hadden verdiend kochten de broers een koe en een stuk of zes schapen. 

Vol trots lieten ze bij een volgende bezoeken hun bezit zien. Waterman begon steeds beter de leefomstandigheden en de andere cultuur te begrijpen en het contact was altijd even plezierig. Hij merkte dat zonder de vooruitzichten om een eigen bestaan op te bouwen, de toekomst sombertjes werd ingezien. Je moet dan als getrouwd stel bij de ouders van de man gaan inwonen en dat is voor een vrouw niet prettig. Om die cirkelgang van armoe te doorbeken kocht hij het huis. De beide broers met hun felucca’s konden trouwen.

Lees “Het is veranderd” verder